• امروز : یکشنبه, ۱۳ آبان , ۱۴۰۳
اعزام از جنوب به نقره و پیرانشهر

عملیات والفجر دو به روایت حاج محمد غلامعلی

  • کد خبر : 3426
عملیات والفجر دو به روایت حاج محمد غلامعلی

ما در جریان عملیات والفجر دو ، از جنوب اعزام شدیم به شهر نقده و رفتیم و رسیدیم پیرانشهر . خب با یه سر و صدایی هم راه افتادیم چون تیپ کامل حرکت کرده بود . رفتیم توی شهر نقده مستقر شدیم و شب هم عملیات شروع شد . عملیات انجام شد و خیلی هم […]

ما در جریان عملیات والفجر دو ، از جنوب اعزام شدیم به شهر نقده و رفتیم و رسیدیم پیرانشهر . خب با یه سر و صدایی هم راه افتادیم چون تیپ کامل حرکت کرده بود . رفتیم توی شهر نقده مستقر شدیم و شب هم عملیات شروع شد .

عملیات انجام شد و خیلی هم به نحو احسن انجام شد و بلندی ها رو گرفتن . پاتک ها هم انجام شد و پدافند ها هم انجام شد .

ما روی یک بلندی مستقر بودیم که یک راه خودرویی هم پایین تر از موقعیت ما بود . ما فقط از همون راه میتونستیم تردد کنیم و هیچ راه دیگه ای نداشتیم .

عراقی ها یک تانک رو گذاشته بودن اون پایین که از یک فاصله کمی تنظیم کرده بود و مسیر رو هدف گرفته بود . به محض این که بچه ها برای تردد وارد مسیر میشدن ، تانک شلیک میکرد  . یکی از بچه ها خیلی زرنگ بود و با وجود تانک ، مسیر رو میرفت . به این صورت که با سرعت میرفت و هرجا صدای شلیک رو میشنید ترمز میکرد . خلاصه تانک خیلی اذیت می کرد .

این مسیر علاوه بر این که ما میتونستیم ازش استفاده کنیم نیروی دشمن هم میتونست ازش بکشه بالا و ما رو غافل گیر کنه و بیاد برای تک زدن . خوب هیچ راه دیگه ای هم نداشتیم برای پایین رفتن .

ما بچه های تخریب اومدیم یک طرح ذهنی درست کردیم و یکسری لاستیکهای تراکتور برداشتیم و توش رو پر از مواد های منفجره ، مین های ضد تانک و ضد خودرو کردیم و با طناب بستیمش . فکر کنم ابتکار شهید سید محمد زینال حسینی بود .

وقتی پیش بینی شهید محمدرضا دوقوز درست از آب درومد

یه دونه از لاستیک ها رو انداختن پایین اما فیتیله انفجاریش کوتاه بود و وسط راه منفجر شد . اونجا فکر کردیم که چرا فیتیله رو اضافه نکردیم ؟! همین مثلا تجربه می شد که لاستیک رو نندازیم پایین ، اول فیتیله اش را اضافه کنیم بعد بندازیم .

لاستیک ها رو انداختیم پایین اما مشکلاتی هم پیش اومد مثلا یکیش وسط راه منفجر شد و یکیش کامل رفت پایین منفجر شد . من یادمه لاستیک ها رو انداختن پایین ولی خب اختلاف هایی هم بین فرمانده ها بود . اختلاف اینجا بود که یک فرمانده در همون حین باید تصمیم می گرفت کارایی رو انجام بده اما یکی دیگه میگفت نمیشه .

خب یک سری مشکلات فرماندهی هم پیش میومد مثلا ما رفتیم پایین شیار و مین کاشتیم برای این که نیروی عراقی نتونه بالا بیاد . بعد از این که کاشت مین تموم شد ، اومدن گفتن مین ها را جمع کنید . مین هایی که همین طوری ، بدون هیچ حساب کتابی کاشته بودیم چون نمی خواستیم عملیات کنیم رو مجدد شروع کردیم به جمع کردن . حالا این که تلفات ندادیم خواست خدا بود . البته این بحث ها و اتفاق ها هم عادی و طبیعی بود .

اونجا بچه ها تپه رو گرفتن ، پاتک ها رو انجام دادن و عراق هم اونجا خیلی مانور داد . من یادمه عراقی ها چترباز های آهنی ماکتی رو اونجا خالی کردن . البته پاشون هم به زمین نرسید و نیرو های ما همه شون رو روی هوا زدن . اولش فکر کردیم واقعا نیروی زنده هستن ولی وقتی گلوله بهشون می خورد ، پاهاشون می رفت بالا و معلوم میشد که ماکت های شبیه به آدم هستن .

عملیات عاشورای سه به روایت حاج علی اکبر جعفری

شاید مسلح کردن و پایین انداختن لاستیک ها از نظر نظامی یک ایده ی خیلی خوبی نیست ولی خب در اون شرایط که ما ابزار و ادوات کافی و مناسب نداشتیم که بخواهیم یه کار فوق العاده بهتر انجام بدیم ، این تصمیم و این ایده بهترین کار بود . شاید اگر الان بخواید برید برای بچه هایی که دارن دوره های نظامی می بینن بگی ما این کار رو کردیم اصلا تایید نکنن . چون احتمال داشت که لاستیک از همون بغل قل می خورد و برمیگشت و خودمون رو نابود می کرد ولی اون لحظه با اون شرایط ، بهترین تصمیم بود و نمیشه الان زیر سوالش برد .

بعد از این ماجرا ، یک شب ما نشسته بودیم توی چادر و آب نداشتیم . من یه دبه برداشتم که برم پایین و آب بیارم . باید از جاده ای که پشت سرمون بود میرفتم اما تنبلی کردم و نرفتم . به جای اون جاده ، اومدم از دره رفتم پایین . از دره که داشتم می رفتم پایین تا آب بیارم ، یک دفعه حدود ده یا دوازده نفر کوماندو دیدم . هیچی نداشتم و فقط یه دبه دستم بود  و داشتم می رفتم پایین . این ها هم یک فاصله ی حدود چهل متری با من داشتند . دیدم کلاه کج های نظامی روی سرشونه و فکر کردم ارتشی هستن .

گفتم خسته نباشید و دستم رو بلند کردم و دیدم اونها هم یه دست برای من تکان دادند . این ها در واقع عراقی هایی بودن که اومده بودن برای راه شناسایی نیرو های ما و اگر موفق میشدن ، همه ی نیرو های ما دور می خوردن و حتی قرارگاه تاکتیکی هم می افتاد توی محاصره . . اونا میدونستن که من متوجه نشدم عراقی هستن ولی فهمیده بودن من ایرانی هستم . من به راهم ادامه دادم و اونها هم از اون طرف رفتن .

عملیات بیت المقدس دو به روایت حاج احمد حسین خانی

رفتم دبه رو پر از آب کردم و اومدم بالا و رسیدم به شهید حاج احمد غلامی . سلام کردم و گفتم : ارتشی ها داشتن اون پایین می رفتن . با تعجب گفت ارتشی ها؟ اینجا که ارتشی نداره ؟!

حاج احمد مسئول خط و محور بود و از اوضاع سپاه و ارتش اطلاع کامل داشت .

گفت: اینجا که ارتشی نداره . چه شکلی بودن ؟

گفتم : همون بچه های کوماندوی خودمون که کلاه کج میذارن .

گفت : چی داری میگی ؟ کجا بودن ؟

با هم حرکت کردیم و رفتم و جایی که دیده کوماندو ها بودن رو نشون دادم . البته اون ها از اونجا رفته بودند .

حاج احمد سریع رفت پشت قرارگاه تاکتیکی یا به قول خودش آکواریوم . بیسیم زد و اطلاع داد که باید بچه ها آماده باشن که عراقی ها دارن میان برای محاصره کردن ما . خلاصه نیرو های ما آماده شدن و وقتی عراقی ها اومدن ، همه شون قلع و قمع شدن .

الحمدالله این مسئله هم همونجا خنثی شد . خدا شهید حاج احمد غلامی رو رحمت کنه . حاج احمد توی جنگ ایران و عراق شهید نشد و سال ها بعد رفت سوریه و مدافع حرم شد . وقتی رفته بود سوریه و برگشته بود ، یک بار توی خیابون من رو دید و  گفت : اگر اون روز به ما نگفته بودی ، من الان سوریه رو ندیده بودم .

لینک کوتاه : https://khaledin.com/?p=3426
  • نویسنده : حاج محمد غلامعلی
  • منبع : خالدین

خاطرات مشابه

20تیر
ماموریت دونفره با شهید حاج عبدالله نوریان
شیوه ی فرماندهی فرمانده گردان تخریب اینگونه بود

ماموریت دونفره با شهید حاج عبدالله نوریان

17تیر
راوی و رزمنده دفاع مقدس حاج مجید بختیاری
این خاطره ای بود که من در بدو ورودم از حاج عبدالله داشتم

راوی و رزمنده دفاع مقدس حاج مجید بختیاری

ثبت دیدگاه

با گروه تحقیقاتی خالدین همراه شوید

سلام!
من پژوهشگر فرهنگ ایثار و شهادت و تاریخ معاصر هستم...

هر روز از شهدای دفاع مقدس ، شهدای دفاع از حرم و شهدای امنیت و اقتدار، ببینید وبخوانید و بشنوید ...

کانال خالدین، یک آغاز برای شروع رفاقت با شهداست...

هر روز از شهدا ببینید و بخوانید و لذت ببرید

برنامه غذایی

رایگان

برای شما!

متشکرم!