شهید حاج عبدالله نوریان (فرمانده گردان تخریب) خیلی تاکید داشت که برای بچه هایی که در گردان شهید می شوند یک مجلسی داشته باشیم . در این مجالس همیشه زیارت عاشورا یا دعای توسل و دعای کمیل شب جمعه و این سه مورد همیشه رعایت می شد .
صبح ها حتماً زیارت عاشورا را می خواندیم و روزمان را با زیارت عاشورا شروع می کردیم . سه شنبه ها توسلمان برقرار بود و کمیل را شب جمعه ها می خواندیم و بعد از دعا خواندن سینه زنی شروع می شد. این نبود که فقط دست بذارن روی آقای فلانی و بگن فقط ایشان باید بخواند . خواندن و مداحی در گردان کلاً دلی بود و هر کسی وصل می شد خودش می خواند .مداح های گردان عموما شهید تابش بود ، ما بودیم و علی رضا سلمانی بود . این ها که اسم بردم در گردان قبل از حاج جعفر طهماسبی می خواندند و خود حاج عبدالله یک موقع هایی زمزمه می کرد . آقا سید محمد زینال حسینی ، فرمانده گردان هم که روحش شاد باشد ، گاهی می خواندند. حاج جعفرآقا وقتی آمدند به گردان من مجروح بودم و ایشان هم شدند بلبل آستان گردان تخریب .
