حاج عبدالله، به اعتقاد بسیاری از همرزمانش، نه تنها به تقوا و انسانسازی توجه ویژهای داشت، بلکه توانایی فوقالعادهای در کادر سازی از خود نشان میداد. این بعد از شخصیت او، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. قدرت کادر سازی او در دو بُعد نمایان بود: نخست، انسانسازی، که باعث رشد معنوی و اخلاقی افراد میشد؛ و دوم، ایجاد ترکیبهای متنوع از نیروها برای مأموریتهای گوناگون.
او تلاش میکرد تا نیروها را در مأموریتهای مختلف، چه در یگان خود و چه در همکاری با سایر قرارگاهها و حتی جهاد سازندگی، به کار گیرد. حاج عبدالله معتقد بود که نیروها باید در آزمونهای عملی شرکت کنند تا تجربه و مهارت لازم را کسب نمایند. او علاوه بر استفاده از افراد توانمند و باتجربه، افرادی با توانایی کمتر را نیز در مأموریتها مشارکت میداد تا در کنار نیروهای قویتر، مهارتهای خود را بهبود بخشند. این ترکیب متوازن، هم به یادگیری نیروها کمک میکرد و هم باعث افزایش کارآیی یگان میشد.
حاج عبدالله که پیش از پیوستن به لشکر سیدالشهدا در واحد ارزیابی فعالیت داشت، انتخاب نیروها را با دقت و حساسیت بالایی انجام میداد. این ویژگی او در عملیات بدر نیز به چشم میخورد. در این عملیات، عمده مأموریت گردان تخریب مربوط به انفجارات و تخریب سازهها بود و نیازی به مینگذاری یا باز کردن معبر نبود. افرادی که برای انجام مأموریتهای انفجاری انتخاب میشدند، علاوه بر تواناییهای جسمانی بالا، از لحاظ فنی نیز مهارت بالایی داشتند.
