تصویری که از شهید مصطفی مبینی در ذهن دارم

از شهید مصطفی مبینی یکی دو خاطره دارم که فکر می کنم مربوط به زمانی است که در موقعیت شهید علی موحد ، واقع در منطقه ی جفیر بودیم . شهید حاج عبدالله نوریان و سایر رفقا هم بودند . صبح ها بعد از نماز صبح می رفتیم می دویدیم و بعد از مراسم صبحگاه می آمدیم در صف صبحانه . شهید مبینی هنگام دویدن ، سوره ی والعادیات را با یک سبک قشنگی می خواند . صوت خوبی داشتند ، قرآن را با تلاوت و با صوت خیلی قشنگی می خواند . بچه ی بسیار افتاده حال و صبوری بود و در سیمای ایشان همیشه نوعی فروتنی و تواضع و افتادگی را حس میکردیم و همیشه این حالت کاملا ملموس بود . بعضا هم مزاح می کرد و این مزاح ها هم خیلی نمکی بود و به دل آدم میچسبید . وزین اما سنجیده صحبت میکرد . باوقار بودن ایشان را هیچگاه یادم نمی رود . این ها تقریباً خصوصیات بارز آقا مصطفی بود .