طولانی‌ترین بمباران تاریخ ایران در شهر اندیمشک و در زمان جنگ ایران و عراق در تاریخ ۴ آذر 1365 صورت گرفت. در این روز از ساعت ۱۱:۴۵ تا ۱۳:۲۵ شهرستان اندیمشک به مدت یک ساعت و ۴۵ دقیقه توسط ۵۴ فرورند جنگنده عراقی مورد حمله قرار گرفت. در این حمله وحشیانه نقاط مهمی همانند ایستگاه راه آهن مورد اصابت قرار گرفت و بیش از ۳۰۰ نفر از شهروندان و مسافران شهید و ۷۰۰ نفر مجروح شدند. این بمباران را طولانی‌ترین بمباران شهرها پس از جنگ جهانی دوم به شمار می‌آورند.
ساعت يازده و چهل و پنج دقيقه است كه آتش و سرب بر سر انديمشك قهرمان باريدن مي‌گيرد. در خيابان شريعتی و ميدان راه آهن آتش خشم و كينه دشمن شعله ور می‌شود.
پس از يك ساعت و نيم از هجوم خفاش‌ها، سر و صداها رفته رفته كم مي‌شود و درست پس از يك ساعت و سي دقيقه، آخرين برق هواپيماها تن فرسوده شهر را زير آتش مرگبار خويش قرار مي‌دهد. آتش حادثه رو به سردي مي‌گرايد، كركس‌ها شهر را ترك گفته و آرامش مزبوري را بر جاي مي‌گذارند. اوضاع شهر واقعاً دلخراش است، شهر زيبا اكنون قيافه پيكرهاي مجروحي را به خود گرفته، صداي گريه مردم دل هر انساني را به درد مي‌آورد، صحنه‌هاي تكان دهنده بمباران اوج وقاحت دشمن را به تصوير مي‌كشد جسدهاي كنار خيابان، قطعات جدا گشته از بدن، گوشت‌هاي چسبيده به ديوار‌ها همه و همه آينه صيقل شده شهر را ترك دار كرده است، آوار‌هاي فرو ريخته كه در ميان، آن نسترن‌هاي خون آلود گرفتار آمده اند، حاكي از پرپر شدن شقايق‌هاي بي‌شماري است كه شهر را با خون خويش رنگين ساخته‌اند، صداي آمبولانس‌ها لحظه‌اي قطع نمي‌شود، آیت الله خامنه‌اي که در آن زمان عهده دار مقام رياست جمهوري ایران بودند، طي سخناني در اولين نماز جمعه پس از بمباران انديمشك اين چنين صحنه را ترسيم نمودند كه: «صدام در انديمشك قصابي كرد».
محمدحسن ابوحمزه از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در این باره می‌گوید: «یک هفته بعد از بمباران اندیشمک، وقتی از مرخصی به منطقه عملیاتی برمی‌گشتیم، از سالن راه آهن که خارج شدیم به وضوح تغییر میدان و تخریب را دیدیم. همیشه روبروی راه آهن دور میدان مرد فقیری می‌نشست و رزمندگان به اوکمک می‌کردند. ترکشی به سینه او خورده بود و بعد از عبور از قفسه سینه از پشت کمرش خارج و در آجرهای دیوار سوراخ عمیقی درست کرده بود. عصای چوبی پیرمرد را در کنار خون خشک شده او در پیاده‌رویی گذاشته بودند. شاهدین می‌گفتند وسط میدان چمن، رزمندگان استراحت می‌کردند که بمبی نزدیکشان اصابت کرد. تکه‌های بدن شهدا را از روی نخل‌های اطراف میدان پائین آورده بودند.»
