بررسی دویدن در میدان مین به روایت حاج جعفر طهماسبی

امروز در نقل خاطرات و روایت ها به دویدن در میدان مین خیلی تأکید می کنند . و همچنین خوابیدن و غلط زدن  در میدان مین . بنده ادعائی ندارم  به عوان کسی که حداقل نزدیک 5 الی 6 سال در مجموعه گردان تخریب لشکر حضرت سید الشهدا بالاخره رزمندگی و سربازی کردم . یک وقت  یک یگان پشتیبانی است که عملیات زیاد نرفته  اما تیپ سید الشهدا و لشکر سید الشهدا و حاج آقا فضلی پدر جنگ را درآورده در همه عملیات ها ماموریت داشته ، حالا حتی خودش هم ماموریت نداشته ما بچه ها ی تخریب ماموریت داشتیم رفتیم و صحنه های زیادی از جنگ را دیدیم و تجربه کردیم . من خودم اعتقادم این است مطلق دویدن در میدان مین را رد می کنم می گم حتی یک مورد ، حتی زمان اوایل جنگ . میدان مین تعریف دارد . یک وقت هست یک نوار مین است مین تا مین بعدی 50 متر فاصله دارد و میدان مین یک اول دارد یک آخر دارد نوارهایش مشخص است . فاصله بین نوارها مشخص است . مین ضد نفرات کجاست ! مین ضد نفر کجاست! ضد خودرو و ضد تانکش کجاست؟ مین هشداردهنده کجاست؟ سیم خاردار اول  میدان مینش کجاست ؟ میدان مین تعریف دارد .در تعریف میدان مین میگه از وقتی مجموعه تخریب تو جنگ به یگان ها مامور شد و تقریباً شکل خود را پیدا کرد . بحث شناسائی ها شروع شد چون این مسیری که می خواستیم بریم عملیات بچه ها دو،سه،پنج ماه، مثل والفجر8، شش ماه ، از مهر ماه ، آبان ماه شناسائی ها شروع شد تا دی ماه و بهمن ماه که ما خط دشمن را بشکنیم و عملیات های دیگه، حداقل یک الی دو ماه این مسیر را بچه ها در رفت و آمد بودند اگر میدان مینی بود این بچه های تخریب میرفتند می دیدند یا  به ظاهر خنثی می کردند یا نه ، حد و حدود ش را، مین ها کجاست ؟ مین اول چیه ؟ دوم چیه ؟ سوم چیه ؟ پنجم چیه ؟ بعد طرحش را می کشیدند که کمین های عراق اینجاست . بهترین معبر بین دو تا کمین است یا این معبر را که انتخاب می کنیم مخصوصاً شهید سید محمد خیلی روی این چیزها دقت داشت . یا معبری که برای ورود بچه ها را که می خواهند انتخاب کنند کجا باشد مقابل سنگر کمین نباشد . یا کمین روی آن دید نداشته باشد . یا دشمن به محض منور زدن مسیر را نبیند لو نرود بچه ها را قَل و قَم نکند. تا این اندازه توجه داشتند .