سیدمجتبی در نجف از محضر استادان برجسته‌ای چون علامه امینی، آیتالله حاج آقا حسین قمی، آیتالله شیخ محمد تهرانی و آیتالله سید اسدالله مدنی بهره برد.
استاد برجسته‌ی سیدمجتبی، مرحوم علامه حاج شیخ عبدالحسین امینی تبریزی، فرزند حاج میرزا احمد تبریزی و مؤلف الغدیر، یکی از بزرگ‌ترین علمای مجاهد اسلام در قرن 14 ق بود. وی دانشمندی کامل، مجتهدی فاضل و محدثی عالم بود که در سال 1320 ق در تبریز متولد شد. پس از پیمودن مقدماتِ علوم، راهی نجف گردید و از محضر استادانی چون حاج سیدابوتراب خوانساری، آیتالله نائینی و…. بهره برد و به درجه اجتهاد نائل آمد. قسمت عمده‌ی عمر ایشان برای جمع آوری احادیث در مسافرت به کشورهای مختلف صرف گردید.
وجود علامه امینی در نجف سرمایه‌ی گرانبهایی برای نواب به حساب می‌آمد و نواب از نخستین کسانی بود که در مکتب علامه تربیت یافت. او به خانه‌ی علامه امینی رفت و آمد میکرد و تعلیماتش را مدیون راهنمایی‌ها و اندیشه‌ی علامه در بزرگداشت شیعه و امامانِ برحق، میدانست. به نظر می‌رسد، در یکی از سفرهایی که علامه به ایران داشت، نواب با ایشان آشنا شده باشد. علامه در همان سفر با مشاهده‌ی قابلیت‌ها و استعداد نواب، از او خواست برای تحصیل علوم دینی به نجف مسافرت کند. نواب نیز اجابت کرد.
علامه به هنگام اقامت نواب در نجف به طور مستمر، احوال و پیشرفت تحصیلی او را زیر نظر داشت. ایشان درخصوص نبوغ و استعداد نواب چنین فرموده‌اند: «یک سال که آقاسیدمجتبی از من تعلیم گرفت، دیگر چیزی نماند که به او نیاموخته باشم.» همچنین از ایشان نقل شده است: «شأن من مطول درس دادن نبود، اما به نواب درس می‌دادم.» در همین زمان، به خاطر تسلط و شناختی که نواب از زبان فارسی داشت، علامه ترجمه‌ی جلد اول الغدیر را به او پیشنهاد کرد و نواب نیز با اشراف ایشان، این کار را شروع کرد.
استاد دیگرِ سیدمجتبی، حاج آقا حسین قمی، از علما و مراجع برجسته‌ی جهان تشیع در قرن 14 ق بود. او در دوره‌ی رضا شاه به نجف تبعید شده بود. با مرگ وی دوباره به ایران بازگشت و خواسته‌هایش را که عبارت بودند از آزادی حجاب که تا آن زمان کشف حجاب اجباری شده بود؛ گنجانده شدن تعلیمات دینی در برنامه‌ی آموزشی مدارس؛ و تأسیس مدارس دینی، به‌شاه تحمیل‌کرد و در1323ش دیگر بار به نجف بازگشت و نواب از محضر ایشان استفاده نمود. هم ایشان بود که حکم اعدام کسروی را به نواب داد و پس از آن که نواب در تهران به علت درگیری با کسروی، زندانی شد، با ارسال تلگرافی، آزادی او را خواستار شد.
استاد دیگر نواب، شیخ محمد تهرانی بود که از علما و خطبای برجسته‌ی عصر خویش بود و نواب نیز در درس تفسیر او شرکت میکرد و هم ایشان در تحریک احساسات مذهبی نواب علیه کسروی، تأثیر زیادی داشت.
همچنین آیتالله مدنی نیز که از مدرّسان حوزه نجف به شمار می‌رفت، در باروری اندیشه‌های نواب تأثیر بسزایی داشت و هنگام سفر نواب به ایران برای مقابله با کسروی، سیزده دینار به او کمک مالی نمود.
برگرفته از کتاب گذری بر زندگی شهید حجت الاسلام والمسلمین سیدمجتبی نواب صفوی نوشته سیدحسن حسینی ص25 تا 28
