• امروز : جمعه, ۲۱ آذر , ۱۴۰۴
محمد جهان بین از وضعیت زندانیان پیش از انقلاب می گوید

مجبورم کردند با پاهای زخمی روی برف بدوم

مجبورم کردند با پاهای زخمی روی برف بدوم

سال ۱۳۵۵ بود. زندانی کمیته مشترک بودم. پاهایم از شدت ضربات کابل، به سختی آسیب دیده و باندپیچی شده بود.  بعد از اینکه از اتاق حسینی بیرون آمدم، مرا به حیاط کمیته مشترک بردند که حوضی در وسط آن قرار داشت. آنجا با همان پاهای زخمی و باندپیچی شده، مجبورم کردند که دور حوض بدوم. […]

سال ۱۳۵۵ بود. زندانی کمیته مشترک بودم. پاهایم از شدت ضربات کابل، به سختی آسیب دیده و باندپیچی شده بود. 

بعد از اینکه از اتاق حسینی بیرون آمدم، مرا به حیاط کمیته مشترک بردند که حوضی در وسط آن قرار داشت. آنجا با همان پاهای زخمی و باندپیچی شده، مجبورم کردند که دور حوض بدوم.

آن زمان، بهمن‌ماه ۱۳۵۵ بود و هوا خیلی سرد بود. برف می‌بارید و اطراف حوض پوشیده از برف بود. 

این وضعیتی که تعریف کردم، فقط شامل حال منِ زندانی نبود؛ تمام زندانیان سیاسی هم به همین شکل مجازات می‌شدند.

لینک کوتاه : https://khaledin.com/?p=6486

برچسب ها

بیشتر بخوانید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.