مدتی است که شاهد تکرار درخواستی عجیب بین برخی افراد در سطوح و جایگاه های مختلف اجتماعی هستیم. درخواستی که از رهبری معظم انقلاب و از مسئولین نظامی میخواهد تا تمام ارزش ها و شعار های انقلاب را زیر پا بگذارند و به سمت ساخت سلاح هسته ای حرکت کنند.
تماشا کنید:
فارغ از این مسئله که این اقدام خوراکی برای رسانه های دشمن و دستاویزی برای حمله ی تبلیغاتی به انقلاب اسلامی است، به نظر میرسد این توقع تنها ناشی از شناخت ناکافی از ابعاد گوناگون انقلاب اسلامی است.
تشبیه انقلاب اسلامی به انقلاب های بزرگ دنیا و محصور کردن این پدیده ی عظیم به عصر فعلی باعث میشود تا شعارهای انقلاب اسلامی را یک شیوه ی تبلیغی صرف ببینیم و توقع داشته باشیم با توجه به شرایط روز، انقلاب و جمهوری اسلامی شیوه ی خود را تغییر دهد.
در عین حال بعضی سیاسیون و بعضی شخصیت های نظامی نیز از تغییر دکترین نظامی سخن میگویند. گویا معتقدند دکترین نظامی ما، تابع قواعد انقلاب اسلامی نیست. شاید هم شریعت اسلام را تنها پوششی برای حکومت کردن میدانند. این در حالی است که رهبر معظم انقلاب بارها نسبت به خطای محاسباتی هشدار داده اند و مقصود ایشان از خطای محاسباتی، نادیده گرفتن حقایق غیر مادی حاکم بر عالم است.
این خطای محاسباتی در اذهان ما با تصوری آغاز میشود که مبداء انقلاب و جمهوری اسلامی را در بهمن ماه ۱۳۵۷ میداند و آینده ی انقلاب و جمهوری اسلامی را چیزی شبیه کشور های پیشرفته ی امروزی معرفی میکند. تصوری که درک صحیح و کاملی از ولایت فقیه ندارد و این جایگاه را نسخه ای اسلامی معادل رهبران انقلاب های بزرگ دنیا میپندارد.
در نتیجه، این تصور اشتباه، باعث میشود تا حقایقی مثل 《الله اکبر》،《لا حول و لا قوه الا بالله》، 《و ما رمیت اذ رمیت》،《ان الارض یرثها عبادی الصالحون》 و بسیاری از حقایق را تنها شعار هایی بدانند برای استفاده در مراسم های مذهبی و شعائر اسلامی. در حالی که ملت ایران باور دارد به قواعد الهی حاکم بر پدیده های مادی.
خداوند، قادر متعالی است که وعده داده بندگان صالحش زمین را به ارث خواهند برد. همچنین عاقبت جنگ کفر و ایمان را از آنِ متقین خوانده. بنا بر این باور هیچ کس حق ندارد از حدود الهی و حرام های اسلام تَخَطّی کند. یعنی هیچ کس حق ندارد جمهوری اسلامی را نیازمندِ نقض حرام الهی بخواند یا تلاش کند جمهوری اسلامی را از اسلام و باور به وعده های الهی تهی کند.
از روزی که خداوند متعال، سرباز هایش را در قالب شِن های کویر فرا خواند تا انقلاب اسلامی را نصرت کنند و ارتش شکست ناپذیر آمریکا را در طبس به نابودی بکشانند، هنوز سالهای زیادی نگذشته. نصرت خدا بر کسانی که خدا را نصرت میکنند وعده ای الهی بود که همچنان پابرجاست. البته اگر ما جمهوری اسلامی را از اسلام و ایمان و تقوا منحرف نکنیم.
در سنت الهی، برای تحقق وعده های الهی نیاز به هیچ کس و ارتکاب هیچ حرامی نیست. همانطور که نمرود را پشه ای نابود کرد و جالوت را سنگی کوچک که از دوردست پرتاب شده بود نابود کرد و فرعون را دریای از هم شکافته غرق کرد.
تصور این که جمهوری اسلامی برای بقا نیازمند طراحی است که اسلام ناب محمدی آن را حرام میشمارد، فقط و فقط میتواند ناشی از عدم شناخت این واقعه ی عظیم باشد. در عالم هستی، قدرت تنها و تنها در دست خداست. اگر به این حقیقت ایمان داریم، از بمب اتم و توان نظامی دشمن جنایتکار نباید بیمناک باشیم، اما از ارتکاب حرام خدا باید ترسید
دشمنان ایران اسلامی اگرچه به خوبی میدانندکه ایران اسلامی هیچ وقت قصد نداشته و نخواهد داشت که به سمت سلاح هسته ای پیش برود اما همواره تلاش کرده اند در رسانه هایشان به مردم دنیا القا کنند که ایران بدنبال سلاح هسته ای پیش میرود و این اروپا و امریکا هستند که مانع دست یابی ایران به سلاح هسته ای شده اند. حال باید از خود بپرسیم با اصرار بر ادعایی که آژانس انرژی اتمی بار ها و بارها آن را رد کرده است، چه عایدی و ثمره ای برای ایشان دارد؟
