این پست، جناحی نیست؛ فقط نگاهی به مراحل مختلف نقشه‌ی دشمن برای خلع سلاح کردن ایران اسلامی داره.
پس از پیروزی انقلاب، برخی سیاستمداران که احتمالاً فریب ظاهر متمدنانه‌ی غرب را خورده بودند، در پی آن بودند تا جنگنده‌هایی که پیش از انقلاب با پول مردم خریداری شده بود، با بهانه‌تراشی‌های مختلف به دشمن واگذار کنند یا پس بدهند. دعوای سیاسی نسبتاً مفصلی هم در این زمینه درگرفت، اما خوشبختانه این اقدام خائنانه به نتیجه نرسید.
همزمان با پیروزی انقلاب، گروه‌های تجزیه‌طلب با تمام توان وارد میدان شدند و از هیچ تلاشی برای تجزیه‌ی ایران دریغ نکردند. دشمن، پس از ناامیدی از این دو مسیر، مستقیماً وارد اقدام نظامی شد و چهره‌ی واقعی‌اش را نشان داد.
شاید سندی برای اثبات هدایت مستقیم برخی سیاستمداران خوش‌بین به استکبار یا اغتشاشگران داخلی توسط دشمن وجود نداشته باشد، اما بی‌شک دشمن این دو گروه را سربازان خود می‌داند.
البته دشمن، سربازان پنهان دیگری هم در خاک ایران دارد؛ هر فرد یا جریانی که تلاش میکند جامعه را دوقطبی کند و فهرستی از “بدها” تهیه کند، دقیقاً در مسیر اهداف دشمن حرکت میکند.
دوقطبی‌سازی جامعه، بدون تردید، سربازی برای دشمن است؛ اما این نباید باعث شود تجربه‌هایی که با بهای گزافی به دست آمده، مانند تلاش برخی جریان‌های فکری برای تضعیف توان ایران اسلامی، به فراموشی سپرده شود.
