باید مشکلمان با آمریکا را یک بار برای همیشه حل کنیم. اما چگونه؟ تماشا کنید:
تا کی میخواهیم جنگ با آمریکا را ادامه دهیم؟ باید مشکلمان را به آمریکا یک بار برای همیشه حل کنیم. اما چگونه؟
از اوایل پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تا به امروز همواره موضوع ارتباط ایران اسلامی با ایالات متحده آمریکا یک موضوع داغ و محل اختلاف بوده است.
برخی از صاحبنظران، اختلاف میان انقلاب اسلامی و آمریکا را دارای ریشه هایی مستحکم و عمیق میدانند و در عین حال، برخی نیز این اختلاف را ساده و سطحی توصیف میکنند. مثلا یک کارشناس مسائل اقتصادی مدعی شده بود که اگر رئیس جمهور روحانی و ترامپ در حاشیه نشست سازمان ملل بطور اتفاقی یکدیگر را ملاقات کنند و دست بدهند، اختلافات دو کشور ظرف چند ثانیه حل خواهد شد…
طرفداران این دیدگاه تلاش میکنند با ساده سازی و نمایش سطحی اختلافات، عمق استراتژیک دشمنی آمریکا با ایران را کتمان کنند و دلیلِ برطرف نشدن این اختلافات را لجبازی های یک جناح سیاسی خاص داخلی یا خط فکری انقلاب معرفی کنند. ایشان تصور میکنند که آمریکا فرش قرمزی پهن کرده و در انتظار رئیس جمهور ایران نشسته تا همه ی گناهان ایران از جمله مطالبه حق استقلال و پیشرفت و سایر گناهانش را ببخشد. کافیست اجازه ی دست دادن با رئیس جمهور آمریکا صادر شود تا یک بار برای همیشه اختلاف ایران و آمریکا مرتفع شود. پس از دست دادن رُئَسایِ جمهور بلافاصله تحریم های اقتصادی آمریکا بر علیه ایران لغو میشود، پایگاه های نظامی آمریکا در منطقه که دیگر دلیلی برای فعالیت ندارند جمع آوری میشوند و سگ قلاده شکسته ی آمریکا نیز دست از ترور ها جنایات و جنگ‌افروزی ها و رویای اسرائیل بزرگ برداشته و خلاصه دنیا گل و بلبل خواهد شد.
اخیرا موجی از درخواست های طرفداران این دیدگاه خاص براه افتاده که از رئیس جمهور، پزشکیان میخواهند با طراحی یک دیدار کوتاه در سازمان ملل، اختلافات ایران و ایالات متحده را برای همیشه حل کند.
وزیر اسبق راه و شهرسازی نیز در مصاحبه ای گفت: تا کی می‌خواهید با کشوری که ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی جهان را دارد، درگیر شوید؟ باید برویم مسئله را با آمریکا حل کنیم دیگر…
این موضع گیری های سطحی که ناشی از فراموشکاری های گسترده است را نمیتوان اتفاقی دانست. آن هم در روزهایی که بزرگ‌ترین توافق میان ایران و امریکا با عهدشکنی های پی‌در پی آمریکا و پنج متحدش در حال نابودی است.
صاحبان دیدگاه سطحی نماییِ دشمنیِ آمریکا با ایران بهتر از هرکسی در جهان میدانند که آمریکا جز با تسلیم ایران راضی نخواهد شد و برای ادامه ی حیات آمریکا راهی جز تجزیه ی ایران و هر کشوری که پذیرای تفکر مقاومت است، وجود ندارد.
ایشان میدانند که دیدارهای سرشار از لبخند و دست دادن های وزرای خارجه ی ایران و آمریکا که به برجام منتهی شد، حالا میوه ای جز بدعهدی های غرب و ارمغانی جز مکانیسم ماشه نداشته، پس با مقصر نشان دادنِ انقلاب اسلامی بجای دشمنی های آمریکا تلاش میکنند مانع سوالی شوند که ذهن جامعه ی ما را به خود مشغول کرده :
حالا که برجام مشکل ما و آمریکا را حل نکرد، پس چگونه این مشکل حل خواهد شد؟
اصلا مشکل ایران و آمریکا چیست؟ ریشه ی این اختلاف ۴۶ ساله کجاست؟ چرا تنها کشوری که با سلاح اتمی اش بزرگ ترین جنایات بشری در دنیا را مرتکب شده آنقدر نگران دستیابی ایران به بمب اتم است که برای اولین بار در تاریخ جهان مرتکب حمله به تاسیسات صلح آمیز هسته ای شده؟
تجربه ی تلخ برجام ثابت کرد اختلاف ایران و آمریکا ریشه در تمایل بی بدیل آمریکا به جهانخواری دارد. نقشه ای که پس از جنگ جهانی دوم تنها یک قدم با پیروزی نهایی فاصله داشت. تا اینکه انقلاب اسلامی در ایران پیروز شد و پرچمی در مقابل جهانخواران مستکبر علم شد به نام مقاومت. جست و جوی ریشه ی دشمنی های آمریکا با انقلاب اسلامی ایران در بهانه هایی مثل عدم فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران یک اشتباه بزرگ است بلکه ریشه اختلافات بر سر گسترش تفکر مقاومت بین کشور هاییست که عبارتی مثل (گاو نُه مَن شیرده) را مدالی برای خود میدانند. تجربه ی زندگی شیرین، امنیت پایدار و اقتصاد قوی برای مردم کشوری که بنیانگذار تفکر مقاومت بوده اند، آمریکایی ها را وادار کرده که با تمام ابزار به میدان آمده و با هدف گرفتنِ امنیت و اقتصاد انقلاب، مردم را از انقلاب پشیمان کنند.
از اوایل پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز، در موارد بسیاری شاهد بودیم که برخی سیاستمداران دلبسته ی آمریکا و رسانه های وابسته به ایشان، اختلاف بر سر جهانخواری را به یک اختلاف سطحی ناشی از لجبازی های کودکانه تقلیل میدهند و به نوعی در جهت دستیابی ساده تر آمریکا به اهداف شوم و خباثت آلودش قدم برمیدارند.
رهبر معظم انقلاب بارها و بارها با استناد به آیات قرآن کریم و وعده های الهی عاقبت این نزاع را پیشبینی نموده اند. از رصد کلی وقایع و هول و ولایی که به جان استکبار افتاده نیز میتوان حدس زد چه چیز آنها را تا این حد مضطرب ساخته است اما اگر هم فرض را بر این محال بگذاریم که این حرکت به پیروزی انقلاب اسلامی نمی انجامد، تاریخ هرگز کسانی را که به دشمنان استقلال ایران کمک کردند و برای استحاله ی انقلاب یا در جهت کمرنگ شدن اثر گفتمان انقلاب اسلامی قدم برداشته اند را نخواهد بخشید.
این در حالیست که انقلاب اسلامی امروز از هر زمان دیگری قوی تر شده، تفکر مقاومت گسترش جهانی یافته و آمریکا نیز از هر زمانی به افول خود نزدیک تر شده است.
و ما این جنگ را ادامه خواهیم داد تا زمانی که آمریکا از استکبار و جهانخواری دست بردارد…
