راوی و رزمنده دفاع مقدس حاج عباس عرب

بسم‌الله الرحمن الرحیم

بنده عباس عرب، متولد سال ۱۳۴۳ در شهرستان محلات، هستم.

در سال ۱۳۶۱، به‌عنوان تخریب‌چی وارد خدمت شدم و آموزش‌های تخصصی تخریب را در لشکر دیدم. تا پایان سال ۱۳۶۲، در رده تخریب ساده فعالیت داشتم.

سپس، به‌عنوان مربی تخریب در واحد آموزش مشغول شدم.

در سال ۱۳۶۴، دوباره به گردان تخریب لشکر مهندسی پیوستم. این گردان، از همان ابتدای جنگ وجود داشت.

در واقع، پس از اینکه نیروهای عراقی در مناطق تحت اشغال مستقر شدند، برای حفاظت از خود و جلوگیری از پیشروی نیروهای ما، خط پدافندی ایجاد کردند و جلوی خود موانعی گذاشتند.

همین اقدام، زمینه شکل‌گیری واحد تخریب را فراهم کرد. تا آنجایی که اطلاع دارم، در ابتدای جنگ، تخریب در همه یگان‌های رزمی وجود نداشت.

اولین واحد تخریب، در قرارگاه کربلا تشکیل شد. در زمان عملیات‌ها، گروه‌های مختلفی از این واحد به لشکرهای عمل‌کننده اعزام می‌شدند و پس از پایان عملیات، دوباره به قرارگاه بازمی‌گشتند.

در آن زمان، بچه‌ها در قرارگاه، همدیگر را «زیارت» می‌کردند و تا عملیات بعدی، در کنار هم می‌ماندند.

با گذشت زمان و تشکیل رسمی تیپ‌ها و لشکرها، واحدی به نام تخریب در هر لشکر ایجاد شد.

لشکری که مستقیماً دارای واحد تخریب شد، لشکری بود که از بچه‌های شهرهای مختلف کشور تشکیل شده بود.  این نیروها، به‌صورت متمرکز، گردان تخریب را راه‌اندازی کردند.

تا آنجایی که می‌دانم، لشکر ۱۷ علی‌ابن‌ابی‌طالب که ما در آن خدمت می‌کردیم از این دست لشکرها بود.  در این لشکر، شهید حمیدرضا محمدی که از نیروهای تخریب قرارگاه کربلا بود و همگروه شهدایی مانند شهید علیرضا خیاط ویس بود، واحد تخریب لشکر ۱۷ را تشکیل داد و ما وارد این عرصه شدیم.

من از سال ۱۳۶۵ تا پایان جنگ، به‌عنوان فرمانده گردان تخریب لشکر 17 علی بن ابیطالب خدمت کردم.

قبل از من، این گردان را آقای محمدعلی‌پور و آقای حسین اسکندری فرماندهی می‌کردند که ما از ایشان تحویل گرفتیم.

با شهید خیاط آشنایی چندانی نداشتم، اما خاطره‌ای که از شهید فیاضی به یاد دارم، این است که هردو با شهید محمدی دوست بودیم. در عروسی‌اش هم شرکت کردیم.

تنها تصویری که از شهید خیاط در ذهنم مانده، همین لحظه عروسی است.

آمار دقیقی از تعداد شهدا ندارم، اما شهدای ما کم نبودند. هم شهید و هم جانبازان فراوانی داشتیم.

از شهدای شاخص گردان تخریب لشکر ۱۷ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– شهید حمیدرضا محمدی: مسئول واحد تخریب

– شهید مسعود قانعی: جانشین ایشان

– شهید سید عباس حسینی: جانشین دیگری که در یکی از عملیات‌ها شهید شد

– شهید مهدی خسروی

– شهید سعید ایرانشاهی

– شهید شفیعی: شهیدی معروف که پس از اسارت، دشمن می‌خواست جسدش را بسوزاند تا هیچ اثری از او باقی نماند.